The Sounding Burrows' Artikelen

Wie of wat zijn
The Sounding Burrows?

Contact

Als je graag iets voor me mee wilt nemen: hoeft niet, maar wil je het echt, dan is dat natuurlijk heel leuk!
Alleen ...
Ik houd niet van chocola, ik drink geen wijn of andere alcoholische dranken en ik ben allergisch voor bloemen (ik heb niet eens een vaas in huis!).
Waar je me wel erg blij mee maakt, is onderstaande.
Alvast bedankt!

17 maart 2014

Fokdoelen

Er zijn verschillende redenen waarom iemand kan besluiten om een nestje te fokken.
Grofweg zijn er drie categorieën te vinden, die soms een beetje in elkaar overlopen.
En daarnaast heb je nog de broodfok, maar die laat ik in dit verhaal even buiten beschouwing.
Wat daar het doel van is, weten we immers allemaal goed genoeg.
Daarnaast richt ik me hierbij op de rashondfok, al raak ik soms ook wat punten aan van de stamboomloze fok aan

Ten eerste zijn er gelegenheidsnestjes. Dat wil zeggen: iemand heeft een hondje van een bepaald ras en is er erg gelukkig mee. Hij wil er graag een nesje mee fokken.
Meestal zoekt hij dan een geschikte partner bij de dichtsbijzijnde fokker of een andere liefhebber in de buurt.
Primair doel van dit type fok is het fokken van huishondjes.
De eigenaar wil graag een zoon of dochter van zijn eigen hondje of wil de ervaring meemaken van eens een nestje.

Heel veel mensen zien het juist als ideaal om uit dit soort fok een hondje te verkrijgen.
Het hondje is immers gefokt 'uit liefde'.
De pups groeien waarschijnlijk op in huis en worden met veel zorg en liefde omringd.

Dat is echter niet altijd het juiste beeld.
Nadelen zijn:
- Dat de "fokker" geen of niet afdoende kennis van het ras bezit en waar op gelet moet worden bij de fok van dat specifieke ras.
- Dat de fokker geen of niet afdoende of, wellicht nog erger, verouderde kennis heeft betreffende de opvoeding van de pups en daardoor (ernstige) fouten maakt bij de opfok
- Dat de puppen uit zo'n verbinding niet bijdragen tot instandhouding van het ras, maar alleen geschiktzijn om als huishond geplaatst te worden.

Daarnaast is het zo dat deze manier van fokken voor veel mensen een leuke bron van extra inkomen is.
Zij maken namelijk bijna geen kosten voor de ouderdieren (het moedertje hebben ze toch en het vaderdier is de hond van hetzelfde ras van de buren of van een fokker die niet ver uit de buurt woont), moeten niet voldoen aan de verplichtingen die de Raad van Beheer stelt aan fokkers die een kennelnaam voeren, zoals kosten voor de aanschaf van de kennelnaam, de verplichte scholing, nascholing, kosten voor het showen van de honden, reiskosten om de fokker van de dekreu te bereiken, kosten voor eventuele tests om na te gaan of het moederdier geschikt is voor de fok, eventuele aanschaf van een ander moederdier omdat de eigen huishond nou niet het beste materiaal is om mee te beginnen enz. enz.

In het ergste geval fokt men rashonden zonder stamboom, waarbij men zelf de teef heeft en een familielid of vriend een reu van hezelfde ras, zonder acht te slaan op bloedlijnen of herkomst en fokt men keer op keer dezelfde combinatie met dezelfde teef.
En als die teef te oud wordt, houdt men er een teefpupje van uit het eigen nest en laat het door dezelfde reu dekken als waardoor de moeder werd gedekt.
Maar omdat de moederhond in huis leeft en huishond is en er maar één nestje per keer is, denkt de argeloze pupkoper dat alles in orde is. Dit is toch geen broodfokker? Broodfokkers hebben rijen vol kooien staan en behandelen hun honden slecht.
Mis.
Dit is wel degelijk broodfok.

Iemand die zich niet houdt aan de basiswelzijnsregels van de Raad van Beheer, namelijk dat een teefje niet meer dan 5 nestjes in haar leven mag krijgen en dat ze niet te jong mag zijn en niet te oud, niet gedekt mag worden door haar vader, broer of grootvader enz., maar fokt om te verkopen en voor geen enkel ander doel (hoe mooi ze het soms ook omkleden) is een broodfokker.
En als mensen fokken zonder stamboom hoeven ze zich niet aan die regels te houden. Dus is de kans dat je met een broodfokker te maken hebt heel erg groot. Zeker bij populaire rassen, denk op dit moment aan de chihuahua, de teckel en de jack russell. Maar ook de 'liefhebber' met zijn nestje golden retrievers of labradoodles.
Sterker nog - juist bij die designerrassen zijn de misstanden het grootste, zoals ook aangekaart in dit Britse artikel. Toegegeven, de situatie in Groot Brittanië en de USA is niet een op een vergelijkbaar met de onze.
Ons kikkerlandje heeft heel veel dingen op gebied van dierenwelzijn al erg goed geregeld.
Met name in de rashondenfokkerij komen misstanden zoals die vaak de media halen in andere landen, bij ons niet of nauwelijks voor. Iets wat bij onze regering blijkbaar niet altijd even goed doorkomt - of is het omdat ze met dramaverhalen graag zieltjes willen winnen rond verkiezingstijd?

Al merk ik wel dat er nog altijd mensen zijn die graag de foute beslissing nemen.
Die een labradoodle uit Duitsland of België halen 'want kruisingen zijn gezonder'.
Een bogusverhaal wat net als de hoaxes op facebook altijd sneller verspreid wordt en hardnekkiger is dan de waarheid.
Veel mensen denken nog altijd dat dit soort designerkruisingen met meer liefde en zorg gefokt zijn dan rashonden 'die voor de show' gefokt worden en 'dus' allerlei problemen hebben.
Waar ze niet bij stilstaan is dat om aan de onuitputtelijke vraag naar allerlei rare combinaties - stamboomloze combinaties dus, combinaties dus van honden die niet hoeven te voldoen aan de basisfokregels van de Raad van Beheer, of erger nog combinaties die uit het buitenland komen waar de mogelijkheid om op grote schaal te fokken veel meer aanwezig is dan bij ons - een nieuw soort broodfokker in de hand werkt.
Zoals ook de Daily Mail aankaart.
En dat een kruising van twee ongezonde verschillende rashonden nog altijd ongezonde pups geeft.

Natuurlijk hoeft het niet altijd zo slecht te zijn.
Gelegenheidsnestjes kunnen ook heel geschikt zijn.
Bijvoorbeeld wanneer iemand een goede rashond heeft gekocht bij een gerenommeerde fokker en deze pup is uitgegroeid tot een goede vertegenwoordiger van zijn ras. De eigenaar kan dan in overleg met de fokker besluiten om eens een nestje te fokken.
Het doel van deze fok is dan echter meestal anders:
Het doel is niet om huishondjes te produceren voor de verkoop. Al zullen er natuurlijk ongetwijfeld een aantal als huishond geplaatst worden en daar is niets mis mee - integendeel, iedere hond zou naast zijn werk- en showfunctie zo in elkaar moeten zitten dat hij ook geschikt is als huishond en dat is een factor waar een goed fokker altijd rekening mee zal houden en moeten houden.
Maar primair doel in dit geval is het fokken van een nieuwe showhond of voor het behoud van de genetische diversiteit, dan wel het ras in het algemeen.
Dat wil zeggen dat de oorspronkelijke fokker van de hond graag een pup van de hond zal willen of voorziet dat het nest zo geschikt zal zijn, dat als een collegafokker een pup zoekt om in te zetten voor de show of de fok, deze potentieel in het nest zal zitten.
Ik zeg potentieel, want het is en blijft natuur en 100% zekerheid kun je nooit geven.

Dit soort fok is zeer aan te bevelen.
De kosten voor de eigenaar blijven binnen de perken, aangezien de fokker helpt met de keuze van de dekreu, soms ook aanwezig is bij het werpen van de pups, waardoor vaak extra dierenarts kosten vermeden kunnen worden, de fokker heeft ook kennis van zaken betreffende het ras en kan de eigenaar ondersteunen en tips geven betreffende de opvoeding van de pups, waardoor de pups beter gesocialiseerd en opgevoed naar de nieuwe eigenaar gaan, dan normaal gesproken bij iemand zonder ervaring.
Ook helpt de fokker en eventueel de rasvereniging bij de zoektocht naar geschikte kopers. In ruil voor de ondersteuning van de fokker geeft de eigenaar vaak een pup aan de fokker (mits er een geschikt exemplaar in het nest zit) die in de toekomst hopelijk weer een bijdrage kan leveren aan het ras.
Bij dit soort fok hangt het sterk van het pupaantal en het ras af of de eigenaar eraan verdient, meestal legt hij er in ieder geval niet op toe.

Ok tot zover gelegenheidsnestjes.

Ten tweede zijn er mensen die fokken voor de show. Dit soort fokkers fokken meestal keurig volgens de regels van de Raad van Beheer en spannen zich ten uiterste in om mooie en gezonde honden te fokken.
Ze werken geregeld samen met andere fokkers om inteelt en te sterke lijnteelt te voorkomen of hebben zelf meerdere dieren.
Hun doel is echter primair een mooie hond om prijzen mee te winnen.

Ten slotte zijn er mensen die fokken om het ras te behouden of zelfs te verbeteren.
Bij deze groep vindt vaak een grote overlap plaats met de mensen die fokken voor de show.
Het verschil is echter dat zij naast het streven om bijzonder mooie honden te fokken om mee te showen, zij ook een eigen lijn willen opbouwen. Degene die alleen fokt voor de show, is ook bereid om bijvoorbeeld alle eigen gefokte pups te verkopen en pas weer een hondje te houden of aan te schaffen van een collegafokker als hij met de vorige alle mogelijke resultaten behaald heeft.
Hij bouwt dus geen consistente lijn op, zodat na stel zo'n twintig jaar je nog terug kunt gaan in de stamboom naar zijn allereerste eigen teefje of reutje.

Op zich is er met de tweede groep absoluut niets mis. Vooral niet als het om een numeriek groot ras gaat.
Dan is er niets mis mee om mooie honden te willen fokken voor de verkoop als huishond.
Zeker niet als dat gaat met alle inzet die van een verantwoord fokker verwacht wordt.
Een dergelijk fokker verdient wel wat, soms redelijk wat, maar lang niet zoveel als de media vaak doet vermoeden! Die ideeën komen van de grote bedragen die er in de Britse en Amerikaanse fok omgaan, maar in Nederland is daar zeker geen sprake van.
Je moet het zien als een leuke zakcent.
Een leuke zakcent die meestal alweer opgaat aan de aanschaf van de volgende showpup, de verbouwing van de garage tot mooie kennel, de reiskosten en inschrijfkosten voor de shows, de verplichte of soms gewenste onderzoeken enz. enz.
Gezien de inspanningen die het allemaal kost en de risico's die een verantwoord fokker loopt (de pup die je hebt gehouden blijkt na het wisselen toch niet het perfecte gebit te hebben waarop je had gehoopt en is waardeloos als showexemplaar en wordt dus als huishondje verkocht, ookal heeft de fokker hem juist bij een collega in het buitenland voor veel geld aangeschaft enz. enz.) moet hem deze zakcent absoluut gegund worden.
Het idee dat iemand niet zou mogen verdienen aan werkzaamheden die je hele privéleven opslokken en die soms gewoon niets anders zijn dan puur hard werk, is te idioot voor woorden.
Toch is dat wel de concensus.
Wat heel raar is, want in de paardenwereld wordt er beslist niet zo over de paardenfok gedacht.
En daar betalen mensen wel degelijk voor de kennis en de expertise van de fokker.
Bij de hondenfok wordt dat onmiddellijk gezien als 'lekker verdienen'.
Iets waar ik me al jaren druk om maak en altijd druk om zal blijven maken.
De vrienden uit mijn jeugd die in de paarden zaten werden met respect behandeld.
Zij waren immers paardenfokker!
Terwijl ik me en eigenlijk iedere hondenfokker die ik ken, moet verdedigen en aan moet voeren waarom ik fok en moet bewijzen dat ik er niet aan verdien, anders ben ik immers broodfokker ...

Een volkomen kromme situatie, maar goed.

Terug naar mijn verhaal.
De derde categorie omvat fokkers die zich inzetten voor de creatie van een of meerdere eigen lijnen.
Dat wil zeggen dat zij, deels door de aankoop van zorgvuldig geselecteerd vers bloed, deels door de eigen fok, een consistente lijn opbouwen die van een dusdanige kwaliteit is dat de puppen uit die lijn steeds van dezelfde of betere kwaliteit zijn dan de voorgaande generatie.
En dus geschikt zijn om zelf ingezet te worden voor de fok.

Net als bij de fok voor show blijven er hier natuurlijk altijd puppen in het nest over die een goed thuis moeten vinden als huishond. Zoals ik al eerder aangaf, zal de fokker er dus ook zorg voor moeten dragen dat de puppen in de worp zo opgevoed en gesocialiseerd worden dat zij zowel geschikt zijn als show- of fokdier, maar tevens als geliefde huishond.
Over het algemeen leggen de fokkers uit de derde categorie zich net zozeer toe op de show als de fokkers die puur fokken om hun hobby, het showen, te bekostigen en die daarmee, overwegend, mooie puppen ter wereld brengen.

Maar als het gaat om het behoud van genetische variatie, van diversiteit binnen het ras, dan kan de prioriteit ook anders komen te liggen. Doel is nog altijd het voortbrengen van mooie, rastypische puppen. Puppen die een showcarrière waardig zijn, maar ook honden die omdat ze zo afwijken in genetische opmaak van het heersend type op een bepaalde plek, kunnen zorgen voor het behoud van voldoende genetische ruimte om het ras niet alleen nu, maar ook in de toekomst gezond en sterk te houden.
Honden die puppen voortbrengen die als het nodig is ook weer door een fokker uit een ander land gewenst zullen worden om daar het ras sterk te houden.
Zoals een fokker laatst op facebook verontwaardigd uitschreeuwde: I don't breed pets!
Daar kan ik me bij aansluiten.
Wanneer ik een pup plaats bij een privé persoon, plaats ik mijn pup altijd als huishond.
Ik wil niet dat de honden die ik fok ergens in een kennel of als buitenhond terechtkomen.
Dat is hoe ik ze plaats - ik fók ze echter niet als huishond.
Ik fok met het oog op de lange termijn.
Ik fok om genetische diversiteit te behouden, ik fok omdat er bijna een eeuw geleden fantastische Lakelands waren, er nu fantastische Lakelands zijn en ik wil dat er over een eeuw nog steeds fantastische Lakelands zijn.

Gelukkig ben ik niet de enige. Jan Albers heeft een mooie lijn van Let's Go Aluzja. Ik heb zelf een prachtige zwarte lijn op weten te bouwen vanaf mijn eerste teefje Slicey Peace and Love.
En om genetische variatie te behouden heb ik vorig jaar een mooi teefje uit Engeland geïmporteerd.
Dit jaar komt er een uit Rusland.
In de toekomst zal er een pupje uit mijn zwarte lijn terugkeren naar Engeland.
Dát is waar ik voor fok - om honden te creëren die geschikt zijn om ons geliefde ras in stand te houden.
Gezond, veelzijdig, mooi en met dat heerlijke terrierkarakter.

Dat vergt kennis, doorzettingsvermogen, geluk en het lef om af en toe risico's te nemen.
En het kost meestal meer dan wat het opbrengt, maar dat is het meer dan waard.

Bailey en Moose - 4 generaties verschil, dezelfde bloedlijn.
Mijn trots :)

Wil je The Sounding Burrows steunen of heb je baat bij wat ik schrijf? Een donatie wordt altijd erg op prijs gesteld!